Αυτονόητο, δεν το βλέπεις;
Κόπος, προσπάθεια και αποτέλεσμα; Κανένα.
Αυταπάτη μόνο, ψευδαίσθηση δικής σου δημιουργίας.
Διάλεξες σημείο αναφοράς, ανάξιο λόγου όμως!
Αγώνας, μάχη, αγωνία, κάθε μέρα μια μικρή σου ήττα.
Το αποτέλεσμα δείχνει να έχει κριθεί, και το βράδυ ο πυρετός στα ύψη.
Οι ελπίδες χρόνια τώρα χαμένες,
η μάχη συνεχίζεται, νομίζεις!
Μουσική, ένα τραγούδι σιγολές
και κάθε σου ανάσα, πόνος.
Αγωνίζεσαι, παλεύεις, προσπαθείς, ακόμη!
Την ήττα θα ‘πρεπε να χεις δεχτεί,
ρακόμελο ζητάς, να μαλακώσει.
Η μουσική στα αυτιά σου αντηχεί,
ικανή τόσο, να σε ξελογιάσει.
Ο πόνος στον λαιμό σου δυνατός
κατάποση και πόνος, ρακόμελο!
Η λύση για απόψε, μα για αύριο;
Ζεστό! Φωνάζεις, το χέρι υψώνεις και Ρακόμελο, αλκοολούχο ποτό.
τη νύχτα αφήνεις να περνά.
Πίνεις, δεν σκέφτεσαι, νομίζεις ότι ζεις
Μπροστά σου ξάφνου, τα προβλήματα, εμφανίζονται
δεν είχαν φύγει ποτέ!
Πίνεις, ζεσταίνεσαι, γελάς! Η λύση τόσο απλή τελικά.
Ρακόμελο! Πότε σου δεν το ήθελες,
πάντα το γελούσες και τώρα;
