Η ποίησις είναι το άνθος του βίου, εις το οποίον κρύπτεται η γλυκύτης η μέλλουσα του καρπού.Εκεί οπού είναι ποίησις υψηλή, είναι η βλάστησις και υψηλών αισθημάτων και έργων ενδόξων. Από ταύτην την κορυφήν ροβολούν με αρμονικήν ορμήν οι ποταμοί οπού πλουτίζουν τον βίον.
Εις τα δικά σου τραγούδια, ω Ελλάς, το χέρι το οπλισμένον ισχυρά αποκρίνεται εις τον παλμόν τον τρυφερό της καρδίας.Ο φθόγγος ο χαρούμενος του θριάμβου σμίγεται με τον αναστεναγμό της παρθένου της ερωμένης και το ψιθύρισμα καθαρών φιλημάτων με την φωνήν αρματολών αποθανόντων.
Υψηλότερα του κύκνου του Θηβαίου πετούν οι ύμνοι, ω Ελλάς, του μαύρου σου λαού, δεν επαινεί αυτός τας νίκας τας εύκολας βασιλέων και πλουσίων, αλλά δείχνει ψάλλων τα δικά του λαβώματα. Δεν εμίσθωσε τας ωδάς του μήτε με άσπρα μήτε με γεύματα, αλλά θλιβόμενος και δειψών και πεινών εξήγησε εις άσματα σύντομα την λύπην του πάντα εύτολμον και πάντα ελπίζουσαν.
Σύναξε, ω Ελλάς καλότυχη, σύναξε ταύτα τα δείγματα της αιωνίου σου δόξας, σύναξε τα ωσάν ιερά λείψανα αρχαίων ναών, ωσάν ακριβά συντρίμματα αρχαίων αγαλμάτων. Εάν θέλης κάτι τι να μιμηθής, τα δικά σου μιμήσου. Από ζωντανάς φωνάς μάθε ποίησην, όχι από βιβλία τυπωμένα, όχι εις λίμνην λασπερήν, αλλ’ εις τρέχουσαν βρισούλαν σβύσε την δίψαν. Μην αποκοιμηθής εις την δόξαν την νέαν οπού σ’ έλαχε, φοβήσου μήπως εις την γαλήνην δεν σ’ ήναι τόσα λαμπρότης ωσάν εις την χάλαζαν.
Τα δέντρα της ποιήσεως, της αρετής και της δόξης, δεν αυξάνονται υπό την σκιάν των αυλών, μήτε εις έδαφος ασημένιον, αυξάνονται ανάμεσα εις χειμώνα ανεμώδη, αυξάνονται με δροσίαν ή ιδρώτος ή δακρύων.
Niccolo Tommaseo
Scintille 1841
Μετάφραση: Marco Renieri
Painting : Gustave Moreau-Oedipus and the Sphinx-1864
