Κάθε ψυχή είναι αθάνατη.Γιατί ό,τι κινείται αδιάκοπα είναι αθάνατον. Ό,τι όμως κινεί κάτι άλλο,επειδή μπορεί να παύση να τροφοδοτήται με κίνηση, παύει να έχει και ζωή.Μόνον εκείνο που έχει δικιά του κίνηση, επειδή δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του, ποτέ δεν σταματάει να κινήται, αλλά είναι πηγή και αρχή της κινήσεως για όλα τα άλλα κινούμενα.Η δε αρχή είναι αγέννητη.Γιατί κάθε τι που γίνεται είναι λογικά αναγκαίο να γίνεται από την αρχή, η ίδια όμως δεν γεννιέται από τίποτε.Αφού, αν η αρχή γεννιόταν από κάτι άλλο, δεν θα γεννιόταν από την αρχή.Εφόσον όμως είναι κάτι το αγέννητο, κατ’ ανάγκην είναι και άφθαρτη.Επειδή άμα χαθεί η αρχή, ούτε η ίδια θα προκύψη από κάτι άλλο, ούτε κανένα άλλο εξ αυτής – αν βέβαια όλα πρέπει εξ αρχής να γίνονται.Επομένως αρχή της κινήσεως είναι ότι κινεί τον ευατόν του.Αυτό όμως δεν πρέπει να έχει γέννηση ή φθορά.Διαφορετικά θα πρέπει όλος ο ουρανός και όλη η δημιουργία να καταστραφούν πέφτοντας στην αδράνεια και να μην έχουν από πού να ξαναγεννηθούν, παίρνοντας κίνηση από κάπου.Αφού λοιπόν έγινε φανερό ότι είναι αθάνατο ό,τι έχει μέσα του την κίνηση, δεν θα ντραπεί κανείς, να υποστηρίξη ότι αυτή είναι η ουσία και ο ορισμός της ψυχής.Δηλαδή κάθε σώμα που παίρνει κίνηση έξω από τον εαυτόν του είναι άψυχο και όποιο την παίρνει από τον εαυτό του είναι έμψυχο, επειδή ακριβώς αυτό είναι ή φύση της ψυχής.Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα,δηλαδή ό,τι κινεί τον εαυτό του να μην είναι τίποτε άλλο παρά ψυχή, αναγκαστικά η ψυχή θα είναι κάτι το αγέννητο και άφθαρτο και αθάνατο.
2nd century papyrus of Plato’s Phaedrus
From Oxford University’s online Oxyrhynchus exhibit.
