Αίμα, προσμένει στης γης τα σφάγια,
χίλιοι ναοί.
Σμύρνα στολίζει την κεφαλήν, το σώμα ,
καθώς χορεύει
ανέμελος, στης Ελευθερίας αρετή.
Άγρια ,φρικτή ,το σκότος της ψυχής.
Μακάριος ο ήλιος.
Μελανόπτερα σύννεφα ρίπτουν
του σκότους το μολύβι
και μάρμαρο κρύο ,κόκκινο μνήμα.
Ω λαιμοί των αθώων παιδιών μας
Με δάκρυα υγραίνουν,μάταια
ανέλπιστου θανάτου, ανάσταση.
Κρύψου, τρέξε, σώπασε
αναπνοή μην έχεις.
Ω λαιμοί των αθώων παιδιών μας
Υιέ μου ,Υιέ μου ,Κόρη μου,
Πατέρα, Μάνα, Αδερφέ,
Φίλε μου, αγαπημένε
ο ήλιος είναι μάρτυρας.
κι ο αγέρας φοβερός εχθρός
Ω λαιμοί …
Έσπασε η στάμνα που έχυνε
τα ρεύματα της λήθης
και άστραψε βροντή εις των
χρυσών στεφάνων αυτών ζωσμένων
Ως μέσα εις την έρημο
θρήνος
Ως μέσα εις την θάλασσα
θρήνος
Στα σκοτεινά βασίλεια του ύπνου
κατοικούν
Φωνές, προς τους ληστές ψυχών,
δρέπανον,μάχαιραν.
Η γη σχισμένη ρούφηξε
ποτάμια ,αίματος πηγάδια.
Ω λαιμοί των αθώων παιδιών σας…
Νίκος Τσίντρος
Detail from the Arch of Titus in Rome
