300, θα σε σώσουν;
300, σκέφτεσαι και τίποτα.
Υπολογίζεις, προσπαθείς – μια όμορφη εικόνα.
Μια όμορφη εικόνα σε διακόπτει.
Χάνεις τη συγκέντρωση, χάνεις τον ειρμό.
Προσποίηση, υποκρισία, μια εικόνα τελικά.
Ρόλος είναι, ρόλος ήταν. Ρόλοι πάντα τελικά.
Τους έμαθες άραγε σωστά;
Πρόζα, όπερα και ένα χαμόγελο!
Στο κρύο για τσιγάρο; Ευρώπη!
5 χρόνια, τα διαλύεις; Τα σκορπάς;
Για ένα χαμόγελο;
Αυτοσχεδιασμός, το σενάριο ανύπαρκτο.
Κανείς δεν σε κοιτά. Τις εντυπώσεις να κερδίσεις θες.
Φευ! Και που κατέληξες;
300! Και δεν είναι αρκετά…
Painting :Τάκης Μάρθας – Εξαθλίωση 1946
