Το υπαρκτό της σκέψης σου
μια μέρα σε κουράζει.
Αποσαφήνιση γυρεύεις,
ορισμό του όλου.
Στην Ακρόπολη χαμηλά,
θωρείς τους βράχους – τους ανθρώπους .
Συννέφιασε και ξεκινάς,
στο πουθενά κατέληξες.
Πίνεις τον καφέ,
σκέτος, ξινός,
στο στόμα σου κυλάει.
Ο ήλιος βγήκε ξανά (;)
μπορεί και όχι!
Και η γάτα στο κουτί,
όλα είναι πιθανά.
Η εξίσωση Σρέντινγκερ – (Erwin R.J. Alexander Schrödinger)
